Starosłowiański masaż brzucha czyli terapia wisceralna został zbadany i opisany przez Aleksandra Ogułowa na podstawie technik stosowanych podczas starosłowiańskiego masażu brzucha. System uciskania narządów wewnętrznych jamy brzusznej był od wieków przekazywany z pokolenia na pokolenie przez mieszkańców dawnej Syberii.
Rosyjska medycyna ludowa od dawna przyciągała uwagę nie tylko lekarzy i terapeutów, ale też historyków, etnografów, badaczy kultury, dlatego zapisy o miej można znaleźć w wielu księgach. Opierała się ona nie tylko na ziołach, modlitwach, lecz również na czynnościach o charakterze manualnym.
Masaż wisceralny jest to metoda ręcznego uciskania narządów wewnętrznych w określonej kolejności. W wyniku serii zabiegów następuje poprawa krążenia krwi, pobudzenie pracy jelit, jak również poprzez oddziaływanie na obszary odpowiadające za konkretne narządy wewnętrzne poprawia się ich funkcjonowanie i współdziałanie. Poprawa krążenia krwi w jamie brzusznej, sprzyja odruchowemu zwiększeniu przepływu krwi w okolicy klatki piersiowej, głowy, kręgosłupa, ramion i nóg. Wszystko to, daje osobie masowanej możliwość przywrócenia prawidłowych funkcji organów wewnętrznych a w konsekwencji lepszego zdrowia.
Wskazaniami w terapii wisceralnej są następujące choroby: zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie trzustki, stany zastoinowe wątroby, zapalenie oskrzeli, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, zapalenia jelit, przewlekłe zaparcia, stany zastoinowe nerek, stany zastoinowe w miednicy małej, zaburzenia płuc i serca, choroby tarczycy, wydalanie kamieni pęcherzyka żółciowego jak również profilaktyka.
Przeciwwskazania do stosowania: perforacja wrzodu żołądka, nowotwory, stan ostrego brzucha, obecność krwawienia wewnętrznego, choroby przenoszone drogą płciową, otwarta gruźlica, postępujące choroby mózgu i jego obrzęk, zakrzepica naczyń, ostre choroby zakaźne z wysoką gorączką, choroby układu sercowo-naczyniowego w ostrej fazie.